Na ADHD cierpieli Tomasz Edison , John F Kennedy , Albert Einstein , czy też Walt Disney . A przecież nawet trudno sobie wyobrazić jak wyglądałby świat , gdyby ich zabrakło
O zaburzeniach związanych z nadruchliwością i impulsywnością dzieci medycyna wie od 143 lat , jednak dopiero w połowie XX wieku oficjalnie uznano je za chorobę .
Na ADHD cierpieli Tomasz Edison , John F Kennedy , Albert Einstein , czy też Walt Disney . A przecież nawet trudno sobie wyobrazić jak wyglądałby świat , gdyby ich zabrakło. ....
Kiedyś mówiono raczej o niespokojnych dzieciach i nerwowości dziecięcej nie podejrzewając nawet ,że to wynik choroby .
Obecnie mówi się , że około 5% populacji dzieci ma symptomy ADHD ale aż 1.5% prezentuje skrajnie nasilone objawy . Krótko mówiąc oznacza to , że w każdej klasie w Polsce jest co najmniej jedno lub dwoje dzieci z ADHD . Staje się to więc istotnym problemem .
ADHD jest zaburzeniem uwarunkowanym genetycznie , które wymaga leczenia , ale którego nie można wyleczyć . ADHD nie jest też wynikiem braku wiedzy czy umiejętności , ale jest spowodowane trwałymi trudnościami w utrzymaniu koncentracji , motywacji i kontynuowania aktywności , niemożnością zahamowania zachowania szczególnie w przypadku kiedy konsekwencje są słabe , odroczone lub w ogóle ich brak .
Objawy ADHD nie są winą dziecka .Nie są też winą rodziców ani nauczycieli . Jednak pamiętać należy , że ADHD nie jest wymówką na życie . Dziecko ma osiągać te same cele co jego rówieśnicy ale niestety przy znacznie większym nakładzie swojej pracy i rodziców i nauczycieli . Objawy ADHD trwają latami . Nie da się terapeutycznymi metodami doprowadzić do zniknięcia objawów , można natomiast poprawić znacznie funkcjonowanie dziecka pomimo ich obecności .
ADHD – jak je rozpoznać ?
Występują następujące zaburzenia :
- zaburzenia procesów równowagi ,
- zaburzenia procesów planowania i kontroli ,
- zaburzenia pamięci ,
- zaburzenia funkcji językowych ,
- niezgrabność ruchowa ,
- zaburzenia percepcji czasu ,
- specyficzne zaburzenia umiejętności szkolnych .
U nastolatka ustępuje nadruchliwość ruchowa , ale młodemu człowiekowi towarzyszy ciągłe poczucie wewnętrznego niepokoju . Pozostaje to , co bardzo irytuje rodziców :
- wiercenie , kręcenie palcami , rysowanie i stukanie ,
- dominują zaburzenia uwagi : problem z zabraniem się do pracy , odwlekanie ,
- zaburzenie poczucia czasu nieumiejętność przewidywania ,
- nieustanne przerywanie i nie kończenie rozpoczętych zadań ,
- pozostaje duża impulsywność .
Nastolatek nadal nie pozwala innym dokończyć wypowiedzi , nadal nieproszony wtrąca siędo rozmowy .
Szkolny sukces nadpobudliwego dziecka zależy od trzech czynników :
- Wiedzy nauczyciela na temat ADHD .
- Metod organizacji i utrzymania dyscypliny stosowanych w szkole .
- Pozytywnego nastawienia nauczyciela i jego zaangażowania w proces prowadzenia ucznia .
Pamiętaj :
- Z dzieckiem z ADHD nie da się pracować na zapas . Można tylko tu i teraz .
- To , że dobrze poradziliście sobie z objawami dzisiaj zupełnie nie oznacza , że jutro one znów nie wystąpią . Jutro musimy stosować te same metody i tak przez wiele lat .
- Ze stosowania danej strategii radzenia sobie z objawami dorośli mogą zrezygnować dopiero w chwili gdy dziecko jest w stanie samo poradzić .
ZASADY PRACY W KLASIE
Zasady formułujemy krótko
Zasady formułujemy pozytywnie stają się wtedy wskazówkami
Podajemy na raz 2 – 3 zasady , dziecko zapamięta i tak maksymalnie 10
System zasad jest dynamiczny a nie statystyczny i winien być dopasowany do rzeczywistości
Zasady są bronią obosieczną czyli obydwie strony muszą ich dotrzymywać
Zasady przypominamy tak często jak jest to potrzebne .
Pracując z dzieckiem nadpobudliwym trzeba :
- Poświęcać mu dużo uwagi
- Wzmacniać wszystkie przejawy pożądanego zachowania
- Stosować zrozumiałe dla dziecka reguły
- Być konsekwentnym
- Przekazywane treści powinny być jasne , proste , krótkie a wszelkie konsekwencje zarówno te pozytywne jak i negatywne natychmiastowe
- Pomóc mu zorganizować wokół siebie świat
- Stosować zrozumiały dla dziecka system pochwał i kar
Aby pomóc dziecku , które cierpi na ADHD należy zarówno w szkole jak i w domu wprowadzić tzw. opcje ustawienia , czyli zastosować metody , dzięki którym zarówno nam jak i jemu będzie żyło się lepiej .
- Stałe reguły gry : należy ściśle określić co wolno a czego nie wolno . Jest taka prosta zasada która ułatwia życie : traktuj innych tak , jak chciałbyś być traktowany .
- Eliminacja zbędnych bodźców czyli tego wszystkiego co jest zbędne i rozprasza uwagę .
- Ścisła kontrola - najlepiej codzienna dobry też jest zeszyt współpracy z wychowawcą .
- Nagroda pozytywnym wzmocnieniem . Zdaniem dr Wolańczyka osoba z ADHD powinna być chwalona co najmniej 3 razy dziennie .
- Konsekwencje – uczące liczenia się z prawami tego świata .
- Zamiast krzyczeć – przytul .
W Polsce istnieje zaledwie kilka ośrodków , które mogą służyć fachową wiedzą i pomocą ludziom chorym na ADHD i ich bliskim
Więcej informacji na ten temat można odnaleźć na stronach :
http://awans.net/strony/adhd.html
http://www.adhd.strefa.pl
Opracowała : IWONA ROGIŃSKA
Nauczycielka nauczania zintegrowanego w Szkole Podstawowej imienia Antoniego i Jakuba Wagów w Grabowie .
- W pracy wykorzystałam materiały opracowane przez doktora Tomasza Wolańczyka - pracownika Kliniki Psychiatrii Wieku Rozwojowego Akademii Medycznej w Warszawie i przedstawione na konferencji ERGO w Warszawie w dn. 26 11 2004 roku
- Artykuły zamieszczone w 11 nr miesięcznika edukacyjnego ERGO
- p. Ireny Wielowiejskiej - Comi "Bez niczyjej winy "
- p. dr. hab. Tomasza Wolańczyka " Potrzeba spokoju"
- a także fragmenty wywiadu Anny Dąbrowskiej i Barbary Żmijewskiej z założycielką Fundacji " Porozumienie bez Barier " panią Jolantą Kwaśniewską